سرب يكي از فلزات گروه چهارم و رديف ششم جدول تناوبي با ظرفيت 2 و 4 است كه آلياژ آن با فلزات مختلف نظير آنتيموان، قلع، آرسنيك و برليم كاربرد هاي وسيع در صنعت دارد كه يكي از مصارف اين فلز كاربرد آن در ساخت باتري هاي سربي اسيدي است.
بررسي ها نشان مي دهد اين باتري ها از طريق انجام همزمان چندين واكنش شيميايي، انرژي الكتريكي لازم را براي سيستم هاي خارجي فراهم مي كنند. هنگامي كه يك باتري بتدريج تخليه مي شود، غلظت اسيد سولفوريك و به تبع آن سرعت واكنش ها كاهش مي يابد.
بر اساس تحقيقات دفتر بررسي آلودگي آّب و خاك سازمان حفاظت محيط زيست، باتري ها مي توانند به دفعات شارژ و مجدد بهره برداري شوند، ولي شارژ و تخليه مكرر آنها موجب مي شود صفحات آنها كه از جنس اكسيد سرب هستند، بتدريج به سولفات سرب آلوده شوند كه موجب كاهش و بالاخره توقف واكنش ها مي شود. بعلاوه لايه اي نيز شامل سولفات سرب، اكسيد سرب و سرب فلزي در كف باتري انباشته مي شود كه در اين هنگام باتري ديگر قابليت شارژ شدن را از دست داده و به بالاترين حد آلودگي رسيده است، اين باتري ديگر فرسوده است و كارايي لازم را ندارد و براي بازيافت آماده است.
باتري ها داراي محتواي فلزي بالابخصوص مقدار زيادي سرب هستند كه لازم است همراه با ديگر فلزات موجود در آنها نظير قلع، آنتيموان، آرسنيك و مواد آلي نظير پلي پروپيلن مورد بازيافت قرار گرفته و مجدد وارد چرخه صنعت شوند. اين فرآيند به دليل وجود فلزات سنگين، اسيد سولفوريك و انواع پلاستيك ها در صورت اعمال نشدن كنترل مناسب مي توانند براي محيط زيست و سلامت بشر خطرناك و عوارض زيست محيطي جبران ناپذيري را به دنبال داشته باشند.
متاسفانه بر اساس گزارش هاي موجود، در بسياري از موارد ديده شده است كه بازيافت اين باتري ها در كشور به روش سنتي صورت مي گيرد و كارگران و دست اندركاران اين امر فاقد هرگونه آگاهي از خطرات بهداشتي و زيست محيطي و تجهيزات و ملزومات ايمني مربوط هستند.
امروزه انواع فناوري هاي نوين و روش هاي مناسب بهداشتي و زيست محيطي در انجام فرآيند بازيافت باتري هاي سربي اسيدي فرسوده بويژه استحصال سرب از آنها كه عمده ترين ماده حاصل از بازيافت اين باتري هاست، ابداع شده كه اثرات زيست محيطي را به حداقل مي رساند.
