سال 2011 لایحه مسئولیت بازیافت الکترونیکی به کنگره آمریکا معرفی شد تا صادرات ضایعات سمی از آمریکا به کشورهایی که عضو سازمان همکاری و توسعه اقتصادی نیستند، غیرقانونی شود. هدف، جلوگیری از خالی کردن ضایعات الکترونیکی در کشورهای فقیر دنیا و ایجاد مشوقی برای مدیریت ضایعات امن تر است. لایحه مورد حمایت دو حزب قرار گرفت اما هیچوقت به رأی گیری گذاشته نشد. اتحادیه اروپا برای مقررات صنعتی یک مدل تهیه کرده است که زحمت دور ریز بی خطر محصول را به تولیدکننده ها برمی گرداند. دستور « بازیافت ضایعات الکتریکی و الکترونیکی » فروشندگان را ملزم میکند تا بدون هزینه، محصولات استفاده شده مشتری را برای بازیافت قبول کنند. هدف این است که تا سال 2019 ، 5 درصد ضایعات الکترونیکی به روش صحیح بازیافت شوند، همچون ژاپن که از تولیدکنندگان الکترونیک می خواهد بخش بازیافت را تأسیس کنند یا به اشخاص ثالث سفارش دهند تا انواع محصولات از کامپیوتر، موبایل و تلویزیون تا کولرها را بازیافت کنند. فشار دولت یا مشتری بر تولیدکنندگان با طراحی راه حلی برای مشکلات انقضای محصول الکترونیکی می تواند کمک فوق العاده ای باشد. بیشتر موبایل ها، برای مثال، عمدا طوری طراحی می شوند که جداسازی قطعاتشان را مشکل می کند. ایجاد تغییر در روش چسب زدن، پیچ و لحیم کردن اجزا، دور انداختن موبایل های ازکارافتاده را آسانتر می کند، بنابراین احتمال خطری که تکنیک های بازیافتی ناخالص مانند کاری که کودکان غنایی انجام می دهند، کم می شود. حرفه خدمات تلفن جایگزین هم وجود دارد که میتواند برای تولیدکنندگان، مصرف کنندگان و همه ما مفید باشند. برای مثال، تولیدکنندگان میتوانند محصولات را با خدمات بازیافت از پیش تعیین شده بفروشند یا حق اشتراکی که مثلا جایگزین موبایل های قدیمی با جدید را برای مشتریان آسان می کند. شرکت ها دستگاه های قدیمی را تحت مدل سیستم خدمات محصول بازیافت کرده و از اجزای اصلی آن دوباره استفاده می کنند. زیراکس بدون هیچ تاثیری بر فروش یا سود آنها برای دستگاه های فتوکپی از مدلی مشابه استفاده می کند. ما باید به عنوان مشتری برای لاشه های الکترونیکی روش بهتری درخواست کنیم. اگر تولیدکنندگان و دولت از زیر کار در می روند، ما که موبایل داریم باید برای بازیافت ایمن فشار بیاوریم.
