نقش بهره وری در اقتصاد ملی و فرا ملی به عنوان عامل تأثیرگذار در شرایط رقابتی انکار ناپذیر است. به ویژه در شرایط کنونی صنعت فولاد ایران که از یک طرف با انباشت محصولات در انبارها مواجه است و از طرف دیگر تهدید فولادهای وارداتی را در پیش روی خود می بیند. لذا در چنین شرایطی که مصرف کنندگان محصولات فولادی به دنبال رابطه منطقی بین کیفیت و قیمت هستند، بایستی عوامل بهره وری واشکافی شود تا بر اساس سهم بهره وری منابع انسانی، بهره وری انرژی، بهره وری مواد، بهره وری تکنولوژی و سایر عوامل و نقشی که در بهای تمام شده محصولات دارند مورد ارزیابی قرار گرفته و امکان پذیری هر یک با توجه به نقشی که دارند عملیاتی گردد.
تکنولوژی های به کار گرفته شده در صنایع فولاد کشور از مرحله نورد، فولادسازی، احیاء مستقیم، گندله سازی و تغلیظ سنگ آهن در زمان خریداری شده از کشورهای صاحب تکنولوژی از سطح مورد قبول و قابل قیاس با تکنولوژی های رایج در دنیا برخوردار بوده ولی به جهت مباحث تحریم ها در سال های اخیر امکان بروز رسانی و برخورداری از آخرین نسل ها و دستاوردهای تکنولوژی دنیا مقدور نبوده است. به عنوان مثال تکنولوژی خط کوینچ (QTB) در کارخانجات نوردی، تکنولوژی کوره های قوس الکتریکی (DNARC)، تکنولوژی میدرکس در کارخانجات احیاء مستقیم و یا تکنولوژی لورگی در کارخانجات گندله سازی، تکنولوژی های روز دنیا بوده اند و بر اساس دانش جهانی در دهه 70 و 80 و یا قبل از آن در کشور ما مورد استفاده قرار گرفته اند و هر یک از این تکنولوژی ها بر اساس مقتضیات خود از سطحی از مصارف مواد، آب، برق، گاز و… بر اساس قیمت های روز برخوردار بوده اند که بر آن اساس، توان رقابت با ایجاد حاشیه سود مناسب را به همراه داشته اند. این تکنولوژی ها در جهت افزایش بهره وری و کاهش بهای تمام شده به طور مستمر اصلاح و بروزرسانی شده اند که متاسفانه صنعت فولاد ایران به دلایلی که ذکر شد از این قافله عقب مانده است.
از آنجایی که در فرایند تولید فولاد، مواد اولیه و انرژی بالغ بر 55 تا 60 درصد قیمت تمام شده از مرحله کنسانتره تا فولاد خام را به خود اختصاص می دهد و از طرفی در میان عوامل بهره وری نیز عامل تکنولوژی بیشترین نقش را در تنظیم نرم های مصرف دارد و بدین جهت استفاده از تکنولوژی های بهبود یافته دنیا مهمترین راه حل اصولی برای کاهش قیمت تمام شده و رقابت پذیری صنعت فولاد می باشد ضمن اینکه در بخش نورد علاوه بر کاهش قیمت تمام شده، بهبود تکنولوژی باعث توسعه و تنوع بخشیدن سبد محصولات نیز می گردد. با توجه به نقش بی بدیل تکنولوژی های پیشرفته در زمینه سیستم های اطلاعاتی، اتوماسیون صنعتی، تجهیزات ابزار دقیق، ماشین های اتوماتیک و غیره که مزایای بی شماری از جمله افزایش سرانه تولید، مدیریت زمان، گسترش بازارهای هدف، حفظ وفاداری مشتریان، ارتقاء سطح ایمنی کارکنان، حفظ محیط زیست و رشد ارزش افزوده را به ارمغان می آورد لذا مدیریت بر تکنولوژی و روزآمدی آن باید به صورت مداوم تحت کنترل و مورد توجه مدیران صنعت فولاد در بخش های دولتی و خصوصی باشد. بنابراین در شرایط جدید پس از برجام ضرورت دارد کارخانجات فولادی بزرگ، متوسط وکوچک (چه مجتمع های دارای کل زنجیره ارزش از مرحله سنگ آهن تا محصول نهایی و چه کارخانه هایی که صرفا بخشی از زنجیره تولید فولاد را دارا می باشند) با حمایت و همراهی انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، تکنولوژی های روز دنیا را رصد نموده و با در نظر گرفتن مزیت های نسبی کشور و با مشارکت و همکاری طرف های خارجی نسبت به تأمین و انتقال تکنولوژی در تمامی ابعاد سخت افزاری، نرم افزاری، مغزافزاری و سازمان افزاری اقدام نمایند.
