مس يکي از منابعي است که بيشترين قابليت استفاده مجدد را داراست. در واقع مس و آلياژهاي آن هزاران سال توسط بشر بازيافت شده است. در ابتدا، بشر آموخت که اشياء مسي را مي‌توان ذوب و مجدداً قالب گيري نمود.
دلايل بازيافت مس :
1- قيمت مس : بازيافت مس ارزانتر از معدن کاری و استخراج منابع جديد مس می باشد. مس بازيافتی ارزشی تا 90 درصد بهای مس اصلي را داراست و در واقع عمل بازيافت به پايين نگهداشتن قيمت توليدات مسی کمک می کند.
2- منابع محدود : تا امروز، تنها 12 تا 13 درصد از تمام ذخيره های شناخته شده معدنی، استخراج شده است. با اين حال بايد به فکر نگهداری از منابع معدني باقی مانده بود و بهترين راه، بازيافت مواد معدني است.
3- صرفه جويی در مصرف انرژی : بازيافت يک تن مس مصرف شده، %15 از انرژی لازمه برای معدنکاری و استخراج همان ميزان مس را طلب می کند. بنابراين بازيافت مواد راهی است برای حفظ و صرفه جويی در مصرف سوخت های فسيلی و کاهش انتشار دی اکسيد کربن در هوا.
4- محيط زيست : درطي استخراج و تصفيه فلزات گازها و گرد و غبارهايی در هوا منتشر میشود. اما در بازيافت فلزات هيچ آلودگی منتشر نمیشود، بنابراين عمل بازيافت مواد به سلامتی محيط زيست نيز کمک می نمايد.
قراضه مس برگشتي يک منبع مهم مس به حساب می آيد که اهميت روزافزونی دارد. در حال حاضر حدود 80 درصد قراضه های برگشتی را قراضه های آلياژی تشکيل مي دهند. اغلب اينها معمولا ذوب شده و بی آنکه پالايش شوند به شکل آلياژ ريخته مي شوند. مس قراضه غيرآلياژی ذوب و پالايش مي شود تا مس ويژه کارهای مکانيکی يا الکتريکی بدست آيد. فرآيندهای به کار رفته بستگی به عيار مواد برگشتي و محصول دلخواه دارد. طبق آمار بدست آمده حدود 1.3 درصد مس مصرفی را می توان از قراضه مس تهيه نمود. در واقع بازيابی مس از اشيای مصرف شده(قراضه کهنه) و تلفات توليد (قراضه نو) براي تمام صنايع اهميت زيادی دارد. حدود 10-5 مس جهان از پالايش دوباره مس قراضه تامين می شود و 30-25 درصد ديگر (مس حاصل از قراضه) از بازيابی مستقيم مس، به ويژه آلياژها بدست مي آيد. 40 -30 درصد تمام مس توليد شده از قراضه، از قراضه کهنه (اشياي به کار رفته مسي) و 70-60 درصد آن از قراضه نو يا تلفات توليد حاصل می شود.
